Efipoi Traditional Settlement

Εφιποι ονομάστηκε το κτίριο παραδοσιακής κατοικίας, αδερφομοίρι, το οποίο βρίσκεται στις Πινακάτες Πηλίου και ειδικότερα στον οικισμό Αλεξέικα Όνομα με διττή σημασία• αφ’ ενός συμβολίζει αρχικά γράμματα και αφ’ ετέρου θυμίζει τη σχετική μυθολογία του πράσινου Πηλίου, της γης των Κενταύρων.

Oι Πινακάτες είναι ένα από τα 24 χωριά του Πηλίου. Σύμφωνα με μία εκδοχή, η ονομασία Πινακάτες προέρχεται από κάποιον από τους πρώτους κατοίκους του χωριού ο οποίος ονομάζονταν πινακάς, δηλαδή κατασκευαστής πήλινων ή ξύλινων πιάτων που στην πηλιορείτικη διάλεκτο αποκαλούνταν πινάκια.

Σημαντικό είναι να ειπωθεί, ότι το χωριό των Πινακατών, μαζί με αυτό της Μακρινίτσας και της Βυζίτσας, έχει χαρακτηριστεί ως το πιο αυθεντικό και παραδοσιακό χωριό του Πηλίου. Ο λόγος για το ότι διατήρησε αυτόν τον ιδιαίτερο χαρακτήρα είναι η σχετική απομόνωση που είχε ως τόπος μέχρι πρόσφατα. Διαθέτει έναν κεντρικό οδικό άξονα ο οποίος διασχίζει το χωριό και περνά πάνω από τη βυθισμένη πλατεία ενώ όλοι οι άλλοι δρόμοι, δρομάκια για πεζούς ή πιο παραδοσιακά για εφίππους, πλέκουν ένα πλακόστρωτο δίκτυο περιπάτων που διαπερνά το χωριό στα διάφορα επίπεδα στα οποία αναπτύσσεται. Ένας τέτοιος περίπατος φανερώνει τα πέτρινα σπίτια, αγροτικά και αρχοντικά, τις μικρές αυλές με κληματαριά, τις γλάστρες με τα λουλούδια και τις άφθονες φυσικές πηγές. Το πράσινο που περιβάλει το χωριό είναι παρθένο και δεν έχει υποστεί καμία αλλοίωση. Πλατάνια, καστανιές και λεύκες συνθέτουν το πυκνό δάσος ενώ οπωροφόρα δέντρα, κυρίως μηλεών, ελαιόδεντρα και αμπέλια ολοκληρώνουν το τοπίο.

Όσον αφορά τις αποστάσεις, οι Πινακάτες, με υψόμετρο 650μ, απέχουν 25 χμ από την πόλη του Βόλου ενώ στη γειτονική απόσταση των 3 χμ βρίσκεται η Βυζίτσα και ο Αϊ–Γιώργης Νηλείας καθώς και το χωριό των Μηλεών στα 6 χμ. Τέλος στα πρώτα 15 χμ από τις Πινακάτες συναντά κανείς τις γαλάζιες παραλίες του Αιγαίου, Καλαμάκι και Λαμπινού.  

Πρόκειται λοιπόν για ένα κτίριο παραδοσιακής κατοικίας, του 18ου αι. περίπου, με καμαρόπορτα στη μία όψη και εσωτερική πολεμίστρα. Το έτος 2002 ξεκίνησε η ανακαίνιση του κτίσματος, αντικείμενο μιας προσεκτικής, σύνθετης μελέτης και εφαρμογής.

Κυρίαρχα υλικά της κατασκευής είναι η ντόπια άσπρη πέτρα, ορατή στους τοίχους, το ξύλο, στα σενάζ, στα κουφώματα και στις οροφές, καθώς και η γκρίζα πλάκα Πηλίου, στην κάλυψη της στέγης.

Προέκυψαν τέσσερα αυτόνομα διαμερίσματα, τέσσερις τόποι φιλοξενίας, αποτελούμενοι από καθιστικό (στο καθιστικό υπάρχει το τζάκι, στοιχείο παράδοσης που πάντα μάζευε τον κόσμο γύρω του), υπνοδωμάτιο, κουζίνα και λουτρό. Στο υπνοδωμάτιο υπάρχει ένα διπλό κρεβάτι και επιπλέον στο καθιστικό παρέχεται η δυνατότητα ύπνου για ακόμη δύο άτομα. Σε δύο από αυτά τα διαμερίσματα υπάρχει σοφίτα και πατάρι, ιδανικοί χώροι για παιδιά. Η διακόσμηση, εξωτερική και κυρίως εσωτερική, είναι αποτέλεσμα μιας πολύ προσεκτικής επιλογής ιδιαίτερων κομματιών, (έπιπλα, χρηστικά ή διακοσμητικά αντικείμενα, πίνακες) τα οποία με μοναδικό τρόπο αναδεικνύουν την ατμόσφαιρα και τον χαρακτήρα του πηλιορείτικου σπιτιού.

Τέλος ας αναφερθεί ότι η πληρότητα στο σύγχρονο εξοπλισμό που διαθέτει το κάθε διαμέρισμα καθώς και η εγγύτητα των θέσεων στάθμευσης αυτοκινήτου εξασφαλίζουν την άνετη διαμονή.